Ter illustratie van het soort informatie dat op de blogs te vinden is hieronder een voorbeeld.
Hoe komt het dat Cesar’s dog psychology ook op mensen werkt?
Eenvoudig: Cesar benadert de hond in de volgorde dier, soort, ras, naam. En of we nu willen of niet, vanuit die optiek hebben wij mensen veel gemeen met honden, zoals ik hieronder zal toelichten.
Dier, soort, ras, naam
Cesar spreekt bij het benaderen van een hond altijd eerst diens dierlijke instinct aan. Door vertrouwen te wekken met oprechte, instinctief invoelende, rustige, maar dominante lichaamstaal voorkomt hij aanvallende, vluchtende en ontwijkende reacties. Ook wij mensen zijn dieren en reageren met vertrouwen als wij op die manier benaderd worden. Het maakt dat we ons veilig voelen in de aanwezigheid van die ander.
Als het vertouwen er is, wakkert Cesar het hond zijn aan (jagend groepsdier met roedelleider): de hond wordt er door geven en nemen toe aangezet om samen te werken aan een gezamenlijk doel (bijv. wandelen). Ook wij zijn van nature jagende groepsdieren en ons bewust van de noodzaak tot samenwerking en het principe van ‘voor wat hoort wat’.
Wie goed oplet tijdens de uitzendingen, merkt dat Cesar de hond juist niet benadert als diens ras of naam. De doorgefokte rasgebonden eigenschappen (bijv. vechten of waken) en de behandeling als individu (beloning zonder tegenprestatie) zijn namelijk meestal de oorzaak van de onbalans. Ditzelfde geldt voor mensen. Denk bijvoorbeeld maar eens aan het gedrag van verwende kinderen die overal hun zin in krijgen.
Sinds het uitsterven van de neanderthalers bestaat er nog maar een mensenras: homo sapiens. Maar in plaats van ras, kunnen wij nog wel cultuur als belangrijk tussenstap in het rijtje dier, mens, cultuur, naam plaatsen. Om balans te vinden, zijn ook bij ons onze cultuur en onze naam van ondergeschikt belang. Ook wij willen eerst vooral vertrouwen kunnen hebben (ons veilig voelen) en als volwaardig mens behandeld worden. We raken uit balans als hieraan niet voldaan is, dus wanneer er teveel aandacht is voor onze cultuur (niet jezelf mogen zijn door maatschappelijke overtuigingen, teveel rationaliseren zonder instinctief te ervaren) of onze naam (egoïsme in plaats van nastreven wat we als groepsdier ècht willen).